ANAMATEUR & PROS

 Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου

Ο Γιώργος Αναματερός, κατά κόσμον Anamateur, παρουσιάζει τραγούδια από τον νεοδημοσιευθέντα πρώτο του δίσκο, το “One doubt arose in the mind of a noble vigilante”, καθὼς και από τοὺς δίσκους που φτιάχνει αυτόν τον καιρό και που θα κυκλοφορήσει στο προσεχές διάστημα (“I love my Pirulita (but she doesn’t love me)”, «12 συκοφαντημένα θύματα αναζητοῦν τίμιον δικηγόρον», “A certainty blossomed in the heart of the enlightened tyrant” κλπ.). Τον συνοδεύουν οι συνήθεις συνένοχοι: Πρίαμος Μωράκης (κιθάρα), Μάνος Λούτας (κοντραμπάσσο), καθώς και η Νάσια Γκόφα (φωνή) σε μια έκτακτη συμμετοχή.

Γεώργιος Αναματερός (πιάνο, φωνή)

Πρίαμος Μωράκης (κιθάρα)

Μάνος Λούτας (κοντραμπάσσο)

Ειδική εμφάνιση: Νάσια Γκόφα (φωνή)

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Ώρα 21.30

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Beton7, Πύδνας 7, Βοτανικός, 210 7512 625

Λίγα λόγια για το «Μιὰ ἀμφιβολία εγεννήθη στὸ μυαλὸ ἑνὸς εὐγενοῦς τιμωροῦ» και τον Anamateur 

(Μετά το τέλος του live, ο δίσκος θα διατεθεί για πρώτη φορά σε φυσική μορφή (cd). Ηλεκτρονικώς διατίθεται ήδη εδώ: http://www.cdbaby.com/cd/georgiosanamateros) 

Στον φαντασιακό του κόσμο ο Γιώργος Αναματερός, ή κατά κόσμον Anamateur, είναι ένας αδίστακτος τρομοκράτης ο οποίος ζεί και δρά στην Jazzopia, ενώ η “Peace”, η πρώτη μεγάλη μούσα του, είναι μια ταλαντούχος ζωγράφος που δημιουργεί την αμφιβολία στο μυαλό του... 

Η τζάζ οπερέττα του Anamateur, ύστερα από τις πειραματικές παρουσιάσεις στην “Sociedade Guilherme Cossoul” (Λισσαβώνα, 2009), στο “Booze Cooperativa” (Αθήνα, 2012) και στο “Beton7” (Αθήνα, 2013), επιστρέφει στην πιο συμπαγή της μορφή.

Με τους: Γιώργο Αναματερό (πιάνο, φωνή / Ευγενής Τιμωρός), Marta Hugon (φωνή / “Peace” η ζωγράφος), Anthony John Wheeldon (κοντραμπάσσο, φωνή / συνένοχος Τιμωρού), Eduardo Lala (τρομπόνι, φωνή / Kαθηγητής Nontalent), Mario Franco (κοντραμπάσσο, φωνή / συνένοχος Τιμωρού), Bruno Pedroso (κοντραμπάσσο, φωνή / συνένοχος Τιμωρού), Marinela Mangueira (κλακέττες / εφημεριδοπώλις). 

Ηχογραφηση στα “Timbuktu Estudios” (Λισσαβών), από τους Andre Fernandes και Nuno Costa. Επιπρόσθετες ηχογραφήσεις και μίξη στα “Athensmusic Studioworks” από τον Βασίλη Αβραντίνη. Mastering στο “Exceptional Mastering” από τον Αντώνη Τζώρτζη. 

Τα γραφιστικά μέρη του άλμπουμ βασίσθηκαν στο πόστερ της Angela Cardoso, που σχεδιάσθηκε για την πρεμιέρα του έργου στην “Sociedade Guilherme Cossoul”. 

Σενάριο, μουσική, στίχοι: Γιώργος Αναματερός.

Και μόνο ο τίτλος αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για το πιο cult θέαμα που παρουσιάζεται αυτόν τον καιρό στην Αθήνα: "Μια αμφιβολία εγεννήθη στο μυαλό ενός ευγενούς τιμωρού". Το καλτόμετρο, όμως, πιάνει κόκκινο, όσο πληθαίνουν οι πληροφορίες γι' αυτό το jazz μιούζικαλ μικρών προδιαγραφών, αλλά μεγάλων προθέσεων που έγραψε, σκηνοθέτησε και ερμηνεύει ο μπριόζος jazz entertainer Γιώργος Αναματερός - ακούει και στο Anamateur - στον δεύτερο όροφο του Booze Cooperativa, για δύο ακόμη Σαββατοκύριακα.

Η παράσταση εξελίσσεται σε μια κοινωνία σε κρίση (hint, hint), στην οποία εμφανίζεται ένας "Ευγενής Τιμωρός" που ταπεινώνει με "φρικώδη αλλά και διασκεδαστικό τρόπο" εκείνους που βρίσκονται στο απυρόβλητο - κυρίως διεφθαρμένους πολιτικούς και δημοσιογράφους - προς ικανοποίηση του κόσμου που βλέπει να απονέμεται επιτέλούς δικαιοσύνη. Όλα αυτά, μέχρι που ο ήρωας γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο μιας όμορφης ζωγράφου, ανατρέποντας άρδην την ζωή του "Τιμωρού". Και πού χωράνε όλα αυτά στον μικροσκοπικό χώρο του Booze", θα αναρωτιέται όποιος έχει βρεθεί στο ηρωικό στέκι της Κολοκοτρώνη. Απλούστατα, περισσότερα υπονοούνται παρά παρουσιάζονται επί σκηνής, σ' αυτό που είναι πειρσσότερο ένα "σχεδίασμα μιούζικαλ" παρά ένα ολοκληρωμένο θέαμα. 

[...]

Και υπάρχουν ασφαλώς τα τραγούδια, κανονικά τζαζ τραγούδια με τίτλους όπως "Lessons For Aspiring Nobili Vigilanti" ή "Breakthrough Of A Bourgeoise Girl", τραγούδια που νιώθεις ότι τα ξέρεις από πάντα και που σου κολλάνε, όπως συμβαίνει με όλα τα καλά τραγούδια μιούζικαλ. Κι αν όλα αυτά δεν ήταν από μόνα τους αρκετά για να σπάσουν το καλτόμετρο, αυτό θα συμβεί με την πληροφορία ότι αυτή η παράσταση παρουσιάστηκε πριν από δύο χρόνια στην Λισαβόνα και αποτελεί το πρώτο μέρος της τετραλογίας "Ο Anamateur κατακτών την πιο επιθυμητή του Ειρήνη". Του το ευχόμαστε. 

Νίκος Φωτάκης, για το Jumping Fish, Φεβρουάριος 2012.

(http://www.jumpingfish.gr/article/v-for-veritable-cult-musical/2937)

Γνώρισα τον Γιώργο Αναματερό το καλοκαίρι που πέρασε στην ταράτσα της Oριλα στο Μετς, κατά την διάρκεια μιας μινι συναυλίας. Φυσιογνωμία μεσογειακή, βλέμμα κυνηγού & πηγαία αίσθηση (αυτo) σαρκασμού ήταν τα πρώτα στοιχεία που διέκρινα σε αυτόν. Το ίδιο βράδυ ο Αναματερός “άρπαξε” την ευκαιρία να εκτελέσει κομμάτια από το έργο που παρουσιάζει τώρα στο Booze σε ένα κοινό ξένο στον ιδιο και μαθημένο σε τελείως διαφορετικά ακούσματα και κώδικες συμπεριφοράς. Έτσι κέρδισε ένα στοίχημα με τον εαυτό του αλλά κυρίως το ακροατήριο που αμήχανα μεν, λογικά δε, χειροκρότησε τον αγνώστου ταυτότητας περφόρμερ. 

Ο Anamateur είναι εξαιρετικά παθιασμένος με το αντικείμενο δράσης του. Ζει και αναπνέει γι αυτό. Ο εαυτός του θυμίζει έναν stand up κωμικό των 90s, έναν φωτεινό ιεροκήρυκα και παράλληλα έναν από τους πρωταγωνιστές των ηλιθίων του Λαρς Φον Τρίερ. Το ενδιαφέρον είναι πως όλα αυτά είναι αληθινά πάνω του. Ο ίδιος αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο που διατηρεί καθολική πίστη στις ιδέες του και πράττει βάση αυτών. Μηχανικός στο επάγγελμα και πιανίστας στο έργο αυτό, καθοδηγεί τους μουσικούς του – στους οποίους εκμαιεύει την υποκριτική ιδιότητα για τις ανάγκες της παράστασης – όπως ένας εργολάβος λειτουργεί με το εργοτάξιο του. 

Burlesque αισθητική, καμπαρέ τζαζ, πρόζα, θεατρική διάθεση και έντονο φλερτ αποτελούν βασικά στοιχεία του μιούζικαλ αυτού. Φαινομενικά, το αρχαίο δράμα σχετίζεται με το θέμα της παράστασης αφού έρωτας, πόλεμος (με τα σύγχρονα μέσα) και το δίλημμα του πρωταγωνιστή να πάρει την σωστή απόφαση και να αποκαλύψει τα ένοχα μυστικά του, ρισκάροντας την αγάπη του ή την υστεροφημία του (κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί να είναι αυτή η αποκάλυψη) λειτουργούν ως κοινός σκελετός. [...] Αυτό το τζαζ μιούζικαλ τελικά έχει κάτι ρομαντικά παλιομοδίτικο, όχι με την αίσθηση του ξεχασμένου αλλά του “ανακαλύπτω από την αρχή”.

Γιάννης Ιασωνίδης, για το elculture

(http://www.elculture.gr/blog/article/anamateur/)

Στο μυαλό του ευγενούς τζαζίστα – πολιτικού μηχανικού, Γιώργου Αναματερού, κρύβονται Ιάπωνες σοφοί, Πορτογάλοι φιλόσοφοι, Αραβο-ιάπωνες οικονομολόγοι, πανέμορφες σοπράνο, αδίστακτοι τύραννοι και ψυχές τυραννισμένες από γοητευτικές αριστερές, jazz μελωδίες των Fats Waller, Cole Porter και όλης εκείνης της εκπληκτικής παρέας που μεσουρανούσε τις δεκαετίες του 1920 - 1930. Στον πραγματικό κόσμο, είναι ένας εραστής της τέχνης, an amateur, όπως άλλωστε προδίδει το έξυπνο παιχνίδι με το επίθετό του. Μια περσόνα με χιούμορ και πολλή τρέλα, που θαυμάζει τους παλιούς ευφυείς διασκεδαστές από τον Louis Armstrong μέχρι τον Σακελλάριο και επιμένει να γράφει με ψιλές, δασείες και περισπωμένες.

Βαρβάρα Σαββίδη, για το elculture

(http://www.elculture.gr/blog/article/anamateur-project-psi/#sthash.ZHWgPWBc.dpuf)

Ο Αναματερός ή Anamateur [...] δεν είναι καθόλου ερασιτέχνης κατά το γαλλικό λογοπαίγνιο! Εκτός κι αν κρατήσουμε την κυριολεξία του “εραστή της τέχνης”. Στιχουργός, συνθέτης κι ερμηνευτής στα βήματα των Irving Berlin και Cole Porter, όχι μόνο ξαναζωντανεύει τα πασίγνωστα αριστουργήματα, αλλά καταθέτει και τις δικές του μελωδίες, που είναι οι λογικές προεκτάσεις των standards.

Κορνήλιος Διαμαντόπουλος, για το “Jazz και Τζάζ”

(Τεύχος #239)

Μπορεί ο Γιώργος Αναματερός να θαυμάζει τον Fats Waller, να θεωρεί ότι η τζαζ έχει χάσει (εδώ και δεκαετίες) το χιούμορ της και να ερμηνεύει ως μεταλλαγμένος Eddie Cantor ή Jimmy Durante τα τραγούδια του, αλλά αυτό το «Λυτρωτικό μπλουζ για έναν ερωτοκτυπημένο πολεμιστή» (που γράφτηκε το 2009 για το μιούζικαλ «Μια αμφιβολία εγεννήθη στο μυαλό ενός ευγενούς τιμωρού» και ηχογραφήθηκε στην Λισσαβόνα) δεν αφήνει να κρυφτεί η ευαισθησία του καλλιτέχνη. Ο ήρωας του τραγουδιού, ένας τρομοκράτης που σκοτώνει διεφθαρμένους πολιτικούς και δημοσιογράφους, συνταράσσεται όταν ερωτεύεται μια ευειδή καλλιτέχνιδα, εδώ όμως τραγουδά, με την καρδιά του ακόμα ραγισμένη: «Θα μισήσω οποιονδήποτε σταθή μεταξύ εμού και των στόχων μου / κι αυτό περιλαμβάνει και όλους αυτούς / που δεν μπορούν να εκτιμήσουν το πραγματικό μου πρόσωπο και το πολύτιμό μου μυστικό / Θα μισήσω, ύστερα θα περιφρονήσω / ακόμη και το πρόσωπο που περισσότερο λάτρεψα». (Η ορθογραφία είναι του καλλιτέχνη – για τεχνικούς λόγους δεν μπορέσαμε να διατηρήσουμε το πολυτονικό).

Νίκος Φωτάκης, για το “Jazz και Τζάζ”

(Τεύχος #232-233)

Όχι δεν πήγαμε θέατρο...

Παρακολουθήσαμε, ξανά, την παράσταση του Anamateur & Pros. [...]

Αυτή η Jazz Prose (γιατί μόνο έτσι μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς), όση ώρα την παρακολουθείς, σου "καρφώνει" ένα χαμόγελο στο πρόσωπο που ενίοτε εξελίσσεται σε ήπιο ή ακόμα και ξεκαρδιστικό γέλιο.

Ο Georgios T. Anamateros (Anamateur) είναι μία ιδιαίτερη, ιδιόμορφη και ιδιόρρυθμη παρουσία στην Ελληνική καλλιτεχνική σκηνή.

Έίναι ένας στιχουργός, συνθέτης, πιανίστας και ηθοποιός (όσον αφορά την καλλιτεχνική του δράση...γιατι η επιστημονική του είναι μιά άλλη κουβέντα) που κατά την διάρκεια της παράστασης, μια παίζει πιάνο, μια τραγουδάει, μια σηκώνεται, μια κάθεται, μια χορεύει, μια περπατάει, μια μιλάει, μια γελάει, μια κλαίει, μια απευθύνεται στο κοινό, μια στους μουσικούς (και μετά πάλι στο κοινό), μια δίνει τις παρτιτούρες, μια τις παίρνει πίσω (και άντε πάλι από την αρχή και ανάκατα), μια στα ελληνικά, μια στα αγγλικά, μια στα γαλλικά, μια στα πορτογαλικά, με επιρροές από το Swing και το Bolero, τον Louis Armstrong και τον Fats Waller, τον Truffaut και τον Godard, τα έχει βάλει όλα αυτά μέσα σε έναν καλλιτεχνικό αναδευτήρα και έχει δημιουργήσει ένα μοναδικό οπτικό και ακουστικό μίγμα, το οποίο χαρακτηρίζει και αποτυπώνεται τόσο στις δικές του συνθέσεις όσο και σε κάποια standards της Jazz που ερμηνεύει.

[...]

Λεκτικοί και μουσικοί αυτοσχεδιασμοί με όχημα την jazz μουσική και τελικό προορισμό την ευδαιμονία του κοινού που αλληλεπιδρά διαρκώς και ποικιλοτρόπως, με εμφανή την αίσθηση της ευδαιμονίας.

Αυτή η παράσταση είναι μια "τρέλλα". Και το "τρελλό" πηγάζει, ή μάλλον καλύτερα αναβλύζει, μέσα από την καλλιέργεια και την αντισυμβατικότητα ενός "τρελλού" μυαλού. Αυτό του Γιώργου Αναματερού.

Γιώργος Γκοβέσης, για το Jazz Impressions 

(http://jazzimpressionsgreece.blogspot.gr/2016/02/anamateur-pros-cloudnine-tuesday.html)

Ο Anamateur (κατά κόσμον Γιώργος Αναματερός) είναι ένας πιανίστας και τραγουδιστής που αναβιώνει το κωμικοτραγικό στοιχείο της μουσικής μέσα από άγνωστους θησαυρούς των Fats Waller, Cole Porter και Thelonious Monk (“Black and Blue”, “Be Like The Bluebird”, “Ask Me Now”), αλλά και μέσα από δικές του πρωτότυπες συνθέσεις, όπως τα “Lika Lika going to the Monastery” και «Θέλω το νυ το ευφωνικόν».

Τον έχουν χαρακτηρίσει εξαιρετικά παθιασμένο με το αντικείμενο δράσης του, σαν να ζει και να αναπνέει γι’ αυτό [...] Έχει στο ενεργητικό του πολλές εμφανίσεις, ιδίως με το (δικό του) αριστοτεχνικά ιδιόμορφο μιούζικαλ «Μια αμφιβολία εγεννήθη στο μυαλό του ευγενούς τιμωρού», μουσικοθεατρικό έργο που έκανε αίσθηση με το σαρδόνιο ύφος και τον πνευματώδη ημισουρεαλισμό του. Επιμένει στην επανευφεύρεση ενός χιούμορ από χρόνια χαμένου στη τζαζ, ερμηνεύει με πάθος, ορμή ή και στυλιζάρισμα και, παρά την έξαρση και την δυναμική της μούσας του, δεν μπορεί να κρύψει μία καλλιτεχνική ευαισθησία λεπτών αποχρώσεων.

Γνωρίζει όσο κανένας τη μελαγχολία του κλόουν, τη δεύτερη όψη του επαγγελματία κωμικού, το δράμα κρυμμένο στη φάρσα, τον κλαυσίγελω και την χαρμολύπη. Και όλα αυτά στην μουσική του ακούγονται!

Κορνήλιος Διαμαντόπουλος, γράφοντας το κείμενο παρουσιάσεως των “Anamateur & Pros” για μια παράστασή τους στο “Half Note” (Σεπτέμβριος 2014).